Barok

Plaisir Courtois heeft een aantal barok dansen in het repertoire zitten. Dit zijn er echter niet zoveel als uit de Renaissance of de Weense periode.

In de barokke periode (17^e/18^e eeuw) was het paleis van Versailles ‘the place to be’. Koning Lodewijk XIV (de Zonnekoning) kon zelf goed dansen, maar hield er ook van om naar dans te kijken. In deze periode ontwikkelde de dans zich dan ook naar een vroege vorm van ballet. Dans was niet langer altijd voor iedereen, alleen een select groepje dansers deed de voorstelling. Dit betekent voor onze vereniging echter dat veel van de overgeleverde barokdansen te moeilijk zijn om uit te voeren, waardoor ze ook niet in het repertoire van de vereniging opgenomen zijn. Om er voor te zorgen dat we bijvoorbeeld op een optreden voldoende dansen hebben om in barok-kostuum uit te voeren, hebben we ook speciale muziekjes voor de Playford dansen (zoals beschreven onder Renaissance). Deze werden immers pas midden 17^e eeuw opgeschreven en werden op dat moment ook nog steeds gedanst.

Weens

In de Weense periode (19e eeuw) is het dansen in Engeland nog steeds belangrijk. Doordat de dansen niet te moeilijk zijn, is de elite er altijd  mee doorgegaan en heeft het dansen haar sociale functie behouden. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat in Pride and Prejudice, het boek van Jane Austen uit 1813 ook een paar dansen in voorkomen. Deze zijn ook overgenomen in de films die over de Jane Austen boeken gemaakt zijn en zijn een voorbeeld van het soort 19^e -eeuwse dans dat bij Plaisir Courtois aan te leren is. De Engelse dansen uit deze periode zijn erg gericht op sociale interactie. Doordat het veelal zogenoemde 'longways' zijn. Dit betekent dat de paren gedurende de dans steeds een plaatsje opschuiven, waardoor je uiteindelijk iedereen die meedoet aan de dans tegekomt. 

Een andere danssoort die we in deze periode tegenkomen zijn de walsen en de polka's. Aan het hof in Wenen werden regelmatig bals gehouden. Hierbij droegen de dames de kenmerkende hoepeljurken, zoals keizerin Sissi deze ook droeg. Er is regelmatig sprake van een quadrille opstelling, waarbij 4 paren zich in een vierkant opstellen en om de beurt een bepaald figuur dansen. 

Ook de Landler is een dans uit deze periode. Bij Plaisir Courtois dansen we de versie uit de film The sound of Music. 

Barok

Onder Lodewijk XIV werd de kleding van het Franse hof steeds belangrijker. De Franse kleding was kleurrijk en extravagant. Ook werden pruiken populair.
De barokkostuums die wij dragen zijn gebaseerd op de periode 1730-1770, ook wel Rococo geheten.
De dames droegen wijde jurken met Watteau-plooien en paniers. Over de paniers droegen ze een onderrok en daaroverheen een onderrok van stof die paste bij de overjurk. De jurk had een split aan de voorkant zodat je de mooie onderrok kon zien. De stoffen waren rijk gedecoreerd met patronen of strepen in vrolijke kleuren.
De heren droegen een wijde blouse met veel ruches bij de hals en de mouwen. Daarbij een kniebroek met een lang vest en daar overheen een wijde jas met veel plooien en grote manchetten. Ook deze kostuums waren gemaakt van rijk gedecoreerde stoffen. In de stoffen was bijvoorbeeld een motief aanwezig met de fleur-de-lis (Franse lelie).

Het dragen van een pruik raakte steeds meer in de mode. De pruiken waren bepoederd met krijt of meel en waren hierdoor wit of grijs. Ook werden kapsels gemaakt van eigen haar, soms aangevuld met nephaar, waarbij door het poederen een lichte kleur ontstond. De pruiken werden in de loop der tijd steeds excentrieker en hoger. De gezichten werden bleek geschminkt en gepoederd, de lippen en wangen rijkelijk voorzien van rode schmink en rouge. Verder zag je schoonheidsvlekjes op gezicht of decolleté.

Weens

Met Weens bedoelen wij de periode 1840-1865 toen de Weense balzalen erg populair waren, vooral ook dankzij de walsen, polka's en quadrilles.
In het begin van deze periode werden de damesjurken erg wijd door het gebruik van vele onderjurken, maar dat maakte het dragen erg lastig, vooral met dansen. Om dit probleem op te lossen, werden er al vanaf 1830 hoepelconstructies gemaakt van onder andere paardenhaar, baleinen en rietachtige materialen. Tussen 1850 en 1860 ontdekte men het minder kwetsbare, stevige en flexibele staaldraad als materiaal voor de crinoline. In het woord ‘crinoline’ zijn de Latijnse woorden ‘crinis’ (haar, vlecht) en ‘linum’ (vlas) nog herkenbaar.

De dameskostuums waren van mooie dure stoffen, zoals zijde en hadden vooral pastelkleuren. Onder de jurk werden nog één of twee onderrokken gedragen. Omdat het in die tijd niet gepast was dat je het been of de enkel van een dame zag, werden er lange onderbroeken onder de jurk gedragen, voorzien van een kanten of geborduurd randje.

De heren droegen een rokkostuum, iets wat je ook nu nog wel ziet. Het kostuum bestaat uit een zwarte rokjas en zwarte broek, met rokwit en vlinderstrik, witte handschoenen en eventueel een zwarte hoge hoed.

Naast deze avondkleding, hebben wij ook kostuums voor overdag. Deze werden veelal 's middags gedragen tijdens een wandeling of theevisite. Voor de dames bestaat dit kostuum uit een hoepelrok met jasje en eventueel een cape, hoed of parasol. De heren dragen een jacquetjas met een lichte of grijs gestreepte broek, een gekleurd giletje en een cravate.